رابطه سبک مدیریت کلاس مبتنی بر خلاقیت با کیفیت زندگی در مدرسه و اضطراب دانش آموزان

زمینه: مدیریت کلاس یکی از مهمترین چالشهای آموزشی در مدارس است. اگر مدیریت کلاس به خوبی انجام نگیرد، حتی اگر معلمان به خوبی از مهارت‌های تدریس برخوردار باشند باز هم برقراری ارتباط در جریان تدریس مختل می‌شود. هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه سبک مدیریت کلاس مبتنی بر خلاقیت با کیفیت زندگی در مدرسه و اضطراب دانش آموزان انجام شده است. روش: روش تحقیق پژوهش حاضر یک طرح توصیفی از نوع همبستگی بوده‌است. جامعه آماری تحقیق حاضر شامل کلیه دانش آموزان دوره اول متوسطه شهرستان ورامین در سال تحصیلی 96-95 است که این تعداد برابر 7100 نفر می باشد. حجم نمونه با استفاده از جدول مورگان 364 نفر تعیین شد. جهت گردآوری داده های لازم از سه پرسشنامه مدیریت کلاس ولفگانگ و گلیکمن (1986)، پرسشنامه اضطراب (BAI) از آیرون برگ و همکارانش (۱۹۹۰) و پرسشنامه کیفیت زندگی در مدرسه اندرسون و بروک (2000) استفاده شد. روایی پرسشنامه ها محتوایی و پایایی آنها توسط آلفای کرونباخ محاسبه و تایید شده است. داده ها توسط نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: ضریب همبستگی بین سبک مدیریت کلاس تعاملگرا و اضطراب دانش آموزان برابر با 410/0- می‌باشد که در سطح 99 درصد معنادار است (01/0P< ) . علاوه براین ضریب همبستگی بین سبک مدیریت کلاس تعاملگرا و کیفیت زندگی در مدرسه دانش آموزان برابر با 529/0 می‌باشد که در سطح 99 درصد معنادار است (01/0P< ). نتیجه گیری: نتایج این تحقیق نشان داد از بین سبکهای مدیریت کلاس تنها بین سبک مدیریت کلاس تعاملگرا که ارتباط نزدیکی با خلاقیت دارد با میزان اضطراب دانش آموزان رابطه منفی و معناداری وجود دارد. همچنین، از بین سبکهای مدیریت کلاس تنها بین سبک مدیریت کلاس تعاملگرا با کیفیت زندگی در مدرسه دانش آموزان رابطه مثبت و معناداری وجود دارد.